वारा वाहिल तिकडे वहायाचे नाही
वारा जाईल तिकडे पहायाचे नाही
वाहणारा वारा झोंबू लागला ग आता
थोपवू पहाणारा आता झेपावू लागला
दिशा बदलताना तोही आता सांगतही नाही
आशा माझी झाकोळली तरी पाहतही नाही
दार उघडले आता वारा येईल ग आता
दार मिटले तरीही नाही थांबायचा आता
फटीतून छळतो ग मला सोसवत नाही
बंद करितो फटीला तरी हटतच नाही
जरा विचारी मनाला काय करू ग आता
शिळ घालूनी वाऱ्याला ये म्हणू मी ग आता
दिसा दिसाने वारा वाढत ग गेला
माझ्यामागे ग त्याने तंबूच ठोकला
सुभाष इनामदार, पुणे
subhashinamdar@gmail.com
