गाण्यावर स्वतःचा ठसा

आजच्या पिढीतले विचारवंत गायक या यादीत सावनी शेंडे-साठ्ये हे नाव अग्रक्रमाने घ्यावे लागेल. वयाच्या सहाव्या वर्षापासून शास्त्रीय संगीताचा अभ्यास त्यांनी नेटाने केला. घरी आजी- कुसुम शेंडे आणि वडील डॉ. संजीव शेंडे यांच्या मार्गदर्शनाच्या मुशीतून सावनी यांचे गायन आकाराला येत गेले.

गानवर्धन, सुरेल सभा, सवाई गंधर्व संगीत महोत्सवासारख्या मैफलींना जायचा योग त्यामुळेच येत गेला. अनेकांचे ऐकल्यामुळे कानावर आपोआपच संगीताचे धडे नकळत गिरविले जाऊ लागले. डॉ. प्रभा अत्रे, माणिक वर्मा, शोभा गुर्टू यांच्यासारख्या थोर गायकांचे घरात येणे-जाणे होते. त्यांच्या संगीतविषयक चर्चा कानावरून गेल्या. रागांविषयक ज्ञान आणि सुरांचे पक्केपण म्हणजे काय, ते समजले. त्यात फायदाच झाला.

बालपणापासून कुठल्याही स्पर्धेत भाग घ्यायचा नाही, असा वडिलांनी दंडक घालून दिला होता. तो पाळल्यामुळेच आजीच्या एकसष्टीच्या निमित्ताने झालेल्या मैफलीत नाव पुकारले गेले सावनी शेंडे यांचे. आणि सावनी यांच्या नावामागे शास्त्रीय संगीताची जाण किती आहे, याचा प्रत्यय उपस्थितांना झाला. त्या वेळी त्यांचे वय अवघे दहा वर्ष होते.ग्वाल्हेर घराण्याच्या गायिका वीणा सहस्रबुद्धे यांच्याकडे रीतसर शास्त्रीय संगीताचे शिक्षण सावनी यांनी 12 वर्षे घेतले. संगीत परंपरेची जाणीव अधिक समृद्ध होत गेली.

"बंदिश कशी सजवायची याचे धडे मला आजही उपयोगी पडतात. माझ्यासारखे गाऊ नकोस. तुझे गाणे दिसायला हवे. हा उपदेश मनात साठवून माझी वाटचाल आजही सुरू आहे...' याचा त्या आवर्जून उल्लेख करतात.""मैफली अनेक झाल्या; पण राष्ट्रपती भवनात माजी राष्ट्रपती आर. व्यंकटरमण यांच्यासमोर मैफल करण्याचे आमंत्रण मिळाले, याचा आजही अभिमानपूर्वक उल्लेख करावासा वाटतो. आपल्या वाढदिवसाचा केक राष्ट्रपतींच्या हस्ते कापला जावा यापरते भाग्य ते कोणते,'' अशा शब्दांत त्यांनी भावना व्यक्त केल्या.

""आता अनेक राग विस्तृत अंगाने गाता गाता त्या रागातल्या रचना लिहिणे सुरू केले आहे. त्यातूनच नव्या बंदिशींचे पुस्तक प्रकाशित झाले. शास्त्रीय संगीताकडे तरुण वर्ग आकृष्ट व्हावा यासाठी रसिक आणि गायक यांचा संवाद घडावा, या दृष्टीने प्रयत्न सुरू आहेत,'' असे त्यांनी सांगितले.

सुभाष इनामदार,

पुणे

(सावनी शेंडे-साठ्ये यांची मुलाखत पाहण्यासाठी इ-सकाळच्या फिचर्स लिंकवर क्‍लिक करा)

उत्साहात दक्षतेकडे दुर्लक्ष नको!

स्वाईन फ्यूच्या साथीने गाजलेल्या पुण्यात आजपासून गणेशात्सवाला आरंभ झालाय.

आजच अडीच वर्षाच्या बालकाचा स्वाईन फ्लूमुळे मृत्यू झालायाची बातमी आलीय.

ऐकून मन विषण्ण झाले. भावताली नजर टाकली. सार्वजनिक मंडळांचे गणपती वाजत गाजत मंडपात विराजमान होण्यासाठी ढोल- ताशांच्या पथकांच्या आणि बॅंडच्या तालावर मिरवत आणले जात आहेत. स्वाईन फ्लू मुळे गेले काही दिवस पुणेकर तोंडावर मास्क वापरतना दिसत होते. आज मात्र या गर्दीत

या साऱ्यांकडे दुर्लक्ष झाल्यासारखे दिसते. उत्साहाला उधाण तर आता येतेय.

साथीच्या रोगापासून सावध होण्याची प्रतिज्ञा घेणारा पुणेकर या गर्दीत नाचायला, पहायला तेवढात उत्सुक दिसतोय. नाही म्हणायला काही निवडक मंडळानी स्वाईन फ्लूमुळे यंदा सजावटीला लगाम लावून या साथी पासून घ्यायची काळजी कोणती याचा बॅनर झळकवला आहे.

मात्र ज्या प्रमाणात मंडळानी आणि पर्यायाने मंडळींनी काळजी घ्यायला हवी आहे तेवढी ती घेतली जात नाही.श्री गजानन पहातोयस ना, तुझीच आराधना चालू आहे. आता तूच त्यांना संभाळ रे बाबा!.सोमवार पासून शाळा, महाविद्यालये आणि इतके दिवस बंद असलेली चित्रपट आणि नाट्यगृहेही पुन्हा चालू होताहेत. काळजी घेण्याच्या सूचना दिल्या गेल्या आहेत. मात्र त्या पाळताहेत किती? जणू काही घडलेच नाही असा वावर सार्वजनिक ठिकाणी सुरू झाला.

ज्याला स्वाईन फ्लूच्या संकटाची जाणीव झालीय तो नक्कीच काळजी घेईल. पण मग इतरांचे काय?एक मात्र नक्की गणेशोत्सवातल्या सांस्कृतिक कार्यक्रमांची यंदा वानवा आहे. गणपती पहायला धावणारा उत्साही भक्त नेहमीसारखा सह कुटुंब सह परिवार गणपती पहायली बाहेर पडेल काय?सार्वजनिक उत्सवाच्या वेळी घ्यायची काळजी घ्यावी असे सांगणारे बोर्ड झळकताहेत. त्याची अंमलबजावणी करण्यातच साऱ्यांचेच भले आहे.तुम्हाला काय वाटते ?

सुभाष इनामदार ,पुणे