निनादत आलाय गणराय दारी

टोपी,उपरण्यातून गणराय आले
घंटा,झांजांचे पेवच झाले

गणपती सजवायची कल्पकता आहे
त्याला मिरवायला वेळही आहे

सार्वजनिक मंडळात भटजी येतात
प्राणप्रतिष्ठेचा मुहूर्त सतत बदलतात

घरात पाहुण्याचे स्वागत होते भारी
सदरेवर,फ्लॅटावरी गर्दीच सारी

बघणाऱ्यांची,नाचणाऱ्यांची इथे "काय ती" भक्ती
धार्मिकतेला इथेच सुचते नको ती "उक्ती"

मंदिरातली मूर्ती वाट पाही भक्तांची
मिरवणूक रस्तोरस्ती मांडवातल्या मूर्तींची

सोहळा गणरायाचा होतसे साजरा
उत्साहाला उधाणाचा दिसे इथे पसारा

बघुनिया दिपणार आता त्याचे नेत्र
माणसाने केले किती केवढे हे सत्र

नांदा आता सौख्यभरे सारे आलबेल
धर्माच्या भक्तीलाही इथे लाभे बळ

आईचा स्पर्श

खरच. स्पर्शातली जादू कुणाजवळ असेल ?
उत्तर एकच... आई !
ममता,माया आणि खरा आपलेपणा
ओलाव्याचा तो स्पर्श
अनेक समस्यांवरचा तो एकच उपाय
आईचा मायेचा स्पर्श !
आईशी भांडलो.. अबोला धरला
पोट बरोबर नव्हते तेव्हा आईने पोट चोळण्यासाठी हात फिरवला
आणि काय आश्‍चर्य इतके छान वाटले की बरे वाटायला लागले.
वय झाले .आकाराने वाढलो.
नोकरीत पद मिळाले
तरी आईच्या त्या हातातील जादूई स्पर्शाने ती किमया घडविली.
लहान होतो पण वजनही भरपूर होते.
सतत कुठेतरी पडायचो.
हाताला,पायाला जखम व्हायची.
एकदा तर रोज दवाखान्यात न्यावे लागायचे.
आईच्या कमरेवर स्वार होउन पट्टी करायसाठी जावे लागायचे.
त्या आठवणी आजही ताज्या होतात.
पुरणपोळी,बेसनाचे लाडू,करंज्या खाव्या तर आईच्या हातच्याच
आज बायको घरी सारे करते.
पण तो स्पर्श नाही. ती चव नाही.
पदार्थात काय किती घातले
यापेक्षा मन आणि आपलेपणाचे तिखट-मिठ आणि साखर जी आईने त्यात मळली त्याला तोड नाही.
आजही तीची आठवण होते
मन जाते भूतकाळात,रमतो मी स्पर्शात.
आईच्या त्या आठवतातून काळ उमटतो.
गरीबी दिसते पण टोचत नाही.
मिलोची भाकरी आणि पातळ आमटीत निवडून घ्यावेत अशीच डाळ असायची
पण त्या भाकरी-आमटीची चव कशालाच येणार नाही.
हे घडते त्याची किमयागार म्हणजे आई.
त्या मातेला वंदन,तीच्या आठवांची सोबत आणि तीच्या स्पर्शाची महती
सारेच आनंददायी आणि अगणतीत असेच.
आई,आज नाही.पण मनात ..घराघराच्या चराचरात भरून राहिली आहे.
माते तुझ्या कुशीत मी धन्य झालो.

वाजत गाजत गणराय येणार

वाजत गाजत गणराय येणार.
घर अन घर .गल्ली-गल्लीत ढोल ताशा वाजणार.
सर्व कार्यक्रमांचा विघ्नदाता गजानन निनादत मुहूर्तानंतर कधातरी
मांडवात बसणार.
झांज गुलालाने,ढोल काठ्यांनी
तरूणांच्या उत्साहाने गणराज येणार !
मूर्तीकारांना,कलाकारांना,मांडवाच्या कामगारांना
हाताला काम देणाऱ्या
घामाला मोल देणाऱ्या
सणाला उत्साह देणाऱ्या
आनंदाला उधाण देणाऱ्या
धर्माच्या नावाला प्रेरणा देणाऱ्या
गणेशोत्सवाचा आरंभ होतोय
परंपरा,संस्कृतीची आठवण देणारा हा उत्सव
महाराष्ट्रात देशात आणि परदेशातही गाजणार वाजणार बरसणार !

धांर्मिकतेचे प्रतिक मिरवणारा तो येतोय.
गोंगाटाला दूर करा. सभ्यतेची भाषा करा.
वर्गणीचा सोस टाळा.
भव्यते पेक्षा सामाजिकतेकडे लक्ष ठेवा
स्पिकर भिंती कमी करा.
जेष्ठांकडे ध्यान द्या
पर्यावरणाचे भान ठेवा.
मन मोठे करा,भान जगाचे ठेवा !

हृदय अजून मराठी आहे

विदेशी कपडे घातले तरी
हृदय अजून मराठी आहे
तोडून तुटत नाहीत
या मजबूत रेशीम गाठी आहेत

पिझा, बर्गर खाल्ल्यावरही
पोट पुरणपोळीच मागतं
ईंग्रजी पुस्तकं वाचली तरी
मन मराठी चारोळीच मागतं

मात्रुभूमि सोडली की
आईपासून दूर गेल्यासारखं वाटतं
भाषा सोडली की
अस्तित्व हरवल्यासारखं वाटतं

वडाची झाडं मोठी होऊनही
परत मात्रुभूमिकडे झुकतात
कितीही दूर गेलं तरी
पाय परत मात्रुभूमिकडेच वळतात

काहीही बदललं तरी
हृदय अजून मराठी आहे
तोडून तुटत नाहीत
या मजबूत रेशीम गाठी आहेत