शाळे पासून वाट पहाणे सुरू असते.
लहानपणी रिक्षेची.
शाळेत बाईंची.
परिक्षेत पेपरची.
वार्षिक परिक्षेनंतर निकालाची.
शाळा सुरू होण्याची.
शाळा सुटल्याची घंटा होण्याची.
बाबा घरी येण्याची.
मित्र घरी येण्याची.
मैत्रीणीचा फोन येण्याची.
तिच्या भेटीसाठी वाट पहाण्याची.
लग्न पाहून केले तर तिचा होकार येण्याची.
पुढे संसारवेलीवर फुल उमलण्याची.
मुल रडायचे थांबून शांत झोपण्याची.
मुले माठी होण्याची.
डॉक्टरकडे नंबर लागण्याची.
प्रवासात असलो तर गाडी इच्छीत स्थळी पोचण्याची.
गाडीत जागा मिळण्याची.
आयुष्याचा प्रवास वाट पहाण्यात केव्हा निघुन जातो ते कळतही नाही.
हा प्रवास संपतो केव्हा याची वाट पहात जगणे एवढेच आपल्या हाती.
सुभाष इनामदार, pune
