थोडी धास्ती थोडी खंत

काळाबरोबर धावताना पावले अजून डगमगतात. जरी आता नसली चणचण तरी कमावत्या त्या आपल्या माणसांकडून आर्थक लाभ करून घेताना खंत वाटते. गेली ३२ वर्ष नोकरी करूनही आता मी पूर्ण समाधानी नाही. खरं तर माझी कुवत कोणती. मला नेमके काय येते. याची ओळख करून घेताच मला चाकरीत घेतले गेले. मात्र एक नक्की झाले. माझी आवड मला जोपासता आली. चांगली व्यसने वाढविण्यास त्यामुळे मदत मिळाली.
आज मी छंद जपतो आहे. घरातल्यांविरूध्द जावून माझी म्हणून जी आवडीची ठिकाणे आहेत..तिथे रमत जात आहे. कधी यातून थोडी कमाई हाती येत आहे. पण खरचं आता मला दिशा ठरविण्याची गरज दिसते आहे.
भरकटत जातानाही भान जागेवर राहिल. घरापेक्षा मी मला सतत कार्यरत ठेवण्यासाठी काही ठोस काम रोज करायची गरज जाणवते आहे.
विचार सुरू आहे. भानावर आहे. मला दिशा निवडणा-या मंडळी-मित्रांकडून पुन्हा चाचपणी करावी लागणार आहे. अनेक आश्वासने मिळत आहेत. ती त्या त्या वेळी पार केली जाताहेत. पण त्यातले सापडणे हे तात्पुरते आहे. दिशा नक्की करायला हवी. विचार पक्का करायला हवा.


subhash inamdar
9552596276