ताळेबंद मांडताना
कधी शिल्लक पहायची नसते
जगतानाही आयुष्यात
मागे काय उरले पहायचे नसते
जाणीवा जागृत होताना
काय घडून गेले पहायचे नसते
आयुष्य मोजताना
काय राहून गेले पहायचे नसते
वाटेवरचे काटे पहाताना
किती काढले मोजायचे नसतात
पुढचा रुतू नये म्हणून
अनुभवाचा काटा निरखून पहायचा असतो
झाले ते विसरुन
पुढचे धेय्य साधायचे असते
किती उरले
किती राहिले
बाकी न करता
पावले टाकत ,
वळणे घेत
जगायचे कसे शिकायचे असते
सुभाष इनामदार, पुणे
subhashinamdar@gmail.com
9552596276
No comments:
Post a Comment