दिनकराला साक्षी ठेऊन सारे काही घडत आहे
आजचे अधुरे उद्यातरी पुरे होणार आहे..
किती विवंचना..त्या वंचाना त्या किती रे केल्य़ा
आश्वासूनी शब्दांनी कितीक त्या विरुनही गेल्य़ा
जो भार डोईवरी टाकला तु रे
जडभार होई..अवजड भासे
एकला असे मी थकलो कारे
भुईभार होतसे कारे..
जातो निघुनी आता सत्वर
दावीत येतो तुला अंतर
घरट्यामधल्या त्या किरणांना
वेचित गेलो तरीही उरलो
संचित मनीचे आहे
किचिंत सांघतो आहे
दिवसामागूनी दिस चालला
धावतो मग तिथेच थांबला.....
-सुभाष इनामदार,पुणे
No comments:
Post a Comment