ज्योत आता कुठं दिसत नाही

 

 

सणांची महती आता तेवढी उरली नाही
पिवळ्या धमक झेडूंनी तोरणं चौकटीवर
सिंमेंटच्या दारांवर खिळ्यातून झुलत
अलगद लटकवली जाताहेत
वाडा..कौलारु घर..बैठ्या चाळी सारेच हरविले

बंदिस्त अधिक बंदिस्त जग
बाहेरून डोकावायचीही सोय नाही
झरोकाही उरला नाही.
कोनाडाही दिसत नाही
ज्योत आता कुठं दिसत नाही
प्रकाश अंधुकसा तोही वीजेच्या दिव्यांनी सजतोय
नवी नाती तशीच बंदिस्त होत आज माणूस जगतोय..

-सुभाष इनामदार, पुणे

subhashinamdar@gmail.com

9552596276