दोन आवाजात गौतम मुर्डेश्वरांची कसरत

दोन वेगवेगळ्या जातीचे आवाज एकाच गायकाच्या गळ्यातून निघत होते...खरी तर ती तारेवरची कसरत होती..हा पहिला प्रयत्न होता..पण खरचं ही खूप शिकण्यासारखी गोष्ट होती...एक मुलायम, पातळ आणि तेवढाच भावनाशील आवाज..तो तलत महमूद यांचा....एका परड्यात..तर दुसरा काहीसा कंप पावणारा पण शास्त्रीय संगीताचा अभ्यास असलेला कसदार फिरत असलेला मन्ना डे यांचा जोरकस दमदार आवाज...

गुरुवारी ३ जुलैला २०१४ला यशवंतराव चतव्हाण नाट्यगृहात `तमन्ना` हा कार्यक्रम सादर होत असताना...दोनही आवाजात एकच गायक नट गौतम मुर्डेश्वरची हा कसरत सुरु होती...पण कुठेतरी ही दोन्ही वेगळ्या आवाजाची जादू ..आणि त्यातही प्रत्येकाची वेगळी गाण्यातही तयारी..त्यावरची मेहनत घेऊन..नायकाच्या तोंडीची ती चमकदार तेजी...एकाला न्याय द्यायला जावे..तर दुस-यावर थोडी माया अधिक लागते...

दोन भिन्न गायकांच्या आवाजातले वेगळेपण जर वेगवेगळ्या कार्यक्रमात सादर झाले असते..तर त्यात अधिक रमता आले असते...असा एक रसिक म्हणून मला वाटलेला हा अभिप्राय इथे द्यावासा वाटतो..म्हणूनच तमन्ना...खर तर रसिकांनी उटलून धरला..गौतम मुर्डेश्वर यांचे हिंदी..उर्दुचे उच्चारणही सदोष..पण तरीही  एकेकाची एकेक कारकीर्द मांडली असती तर आवाजाची धाटणीही अधिक बोलकी आणि पुरेपूर गळ्यातून काढताना गाणीही तेवढीच अंर्तमनात अधिक उतरून गेली असती.. श्रुती करंदीकरांनी गीतातली नायिकेच्या आवाजाची जागा आपल्या तरल आवाजाने भारुन टाकली..

काही गाण्यात तर वादक अधिक प्रभावी ठरले..त्यांच्या हुकमतीवर तर सारे गाणे तोलले गेल्य़ाचे स्पष्ट दिसले...खरी तर ही एका जादुमयी काळाची सफर होती..पण हे पारडे एकसारखे खालीवर होत होते...

झनक झनक पासून सुरवात होऊन..मध्यतरापर्य़ंत..वक्तच्या ए मेरी जोहरी जबी..पर्य़ंत..आणि नंतर प्यार हुआ..एकरार हुआ..राजकपूरच्या बरसात मधल्या गाण्याने सुरवात होऊन..लागा चुनरीने दाग पर्यतची लयकारीदार पेशकश..सुरांच्या संगतीत अधिकाधिक रंगत गेली...रसिकांच्या वन्समोअरच्या प्रतिसादाला न जुमानता..सरस गीतांचा हा नजराणा इथे सादर झाला..

रवींद्र खरे यांच्या मराठी निवेदनातून तो काळ समोर उभा रहात गेला..त्यातून गायकांची मेहनत आणि संगीतकारांचे कौशल्य प्रकर्षाने दिसत गेले..शब्दातून ते मोठेपण उमगत गेले आणि त्यामागच्या सुरावटींनी आणि गायकांच्या सूरांनी रसिकांची मने तृप्ततेकडे झेपावत गेली.

तलत महमूद यांच्या 'जलते हैं जिसके दिये., रिमझिम तेरे प्यारे प्यारे गीत लिए., दो दिल धडक रहे हैं., फिर वोही शाम.' तस्वीर बनाता हॅं..अशा मनाला मोहून टाकणार्‍या गीतांनी सांज रंगली.

तर कौन आया मरे मनके व्दारे, कसमे वादे प्यार वफा सब बातें हैं.,पासून मन्ना डे यांची गाणी थेट –हदयसंवाद करु लागली..ते अखेरच्या शास्त्रीय संगीतावर आधारीत असा लागी चुनरीमे दाग ने तर सुंदर असा स्वरमेळ साधला..एकेक गाण्यांची तयारी अतिशय मेहनतीने करुन हे शिवधनुष्य पेलण्याची ताकद गायकाच्या आवाजात होती...ती त्यांनी पुरेपूर सार्थ केली...

विवेक परांजपे यांनी सा-या संगीत संयोजनाचा डोलारा आपल्य़ा खांद्यावर समर्थपणे सांभाळला..गीतातला स्वरमेळ आणि मधल्या सूरावटींच्या बोलक्या जागा अचूक जीवंत केल्या..त्यांना सिंथेसायझवर साथ केली ती केदार परांजपे यांनी..तर रिदम मशिनवर अभय इंगळे..आणि तबल्यावर थाप दिली ती अपूर्व द्रवीड यांनी..तर हार्मोनियमची संगत केली ती कुमार करंदीकर यांनी...एकूणच संगीत साथीदारांनी गाण्याची लय आणि गाण्याचा आवाका सारेच उत्तमपणे सादर करून रसिकांवर मोहनी पाडली..

स्वर-संवेदनाच्या या पहिल्या उपक्रमाला रसिकांचा प्रतिसाद पुढल्या कार्यक्रमाची वाट पहाणारा होता..गुरू शशिकला शिरगोपीकर, नंदा गोखले ( पं शरद गोखले यांच्या गायक पत्नी) आणि ज्येष्ठ अभिनेते श्रीकांत मोघे यांची उपस्थितीही कलावंतांना स्फूर्ती देऊन गेली.या निमित्ताने गौमत मुर्डेश्वर यांची अनेक दिवसांच्या तपस्येची..त्यांच्यातल्या सुरेल सादरीकरणातली भारदस्त तमन्ना पुरी झाली याचा विशेष आनंद वाटतो..

- सुभाष इनामदार, पुणे

subhashinamdar@gmail.com

9552596276

गरजा कमी करा समाधान लाभेल..श्री टेब्ये स्वामी

 
माणगावच्या टेंब्ये स्वामीं महाराज यांच्या जीवनावर आधारित मराठी चित्रपट संपूर्ण राज्यात २७ जून रोजी प्रदर्शित होत असल्याचे दिग्दर्शक चंद्रकांत गायकवाड यांनी पुण्यात नुकतीच एका पत्रकार परिषदेत दिली.

२८ जुनला त्यांच्या निर्वाणाला शंबर वर्ष पूरी होत आहेत...बरोबर एक दिवस आगोदर हा चित्रपट सर्वत्र पदर्शित होत आहे..हा ही एक योग आहे. तुम्ही गरजा कमी करा समाधान आपोआपच लाभेल..असे सांगणारे त्यांचे विचार आजच्या काळातही तेवढेच उपयुक्त असल्याचे निर्माते सांगतात.

श्री योगी चित्रपटातून कुठल्याही प्रकारचे चमत्काराचे क्षणचित्रे नाहीत. १८५६ ते १९१३ या काळात टेंबे स्वामींच्या खडतर जीवनाचा प्रवास व खडतर जीवनाला कसे सामोरे गेले आहेत या चित्रपटात दाखविण्यात आले आहे. आजच्या तरुणाईला अशा चित्रपटाची गरज असून त्यांनीही कुठल्याही प्रसंगाला, समस्याला लगेच हतबल न होता श्रद्धा, भक्तिभावाने अडचणीच्या वेळी कार्यक्षम असणे गरजेचे आहे असा बोध चित्रपटातून घेणे गरजेचे असल्याचेही दिग्दर्शक आवर्जुन सांगतात.

चमत्काराद्वारे नमस्कार करायला लावणारे खूप आहेत. पण चमत्कारापेक्षा संत साहित्याद्वारे जनतेला संतत्वाची प्रचिती देणारे फार कमी… अशांमध्ये टेंब्ये स्वामी महाराज हे नाव अग्रगण्य मानलं जातं. याति वासुदेवानंद सरस्वती टेंब्ये असं नाव असलेले हे महात्मे त्यांच्या शिष्यगणांमध्ये ‘टेंब्ये महाराज स्वामी’ या नावाने प्रचलित आहेत. दत्त सांप्रदायाचे पायिक असलेले तळ कोकणातील सावंतवाडी माणगाव येथे जन्माला आलेल्या टेंब्ये स्वामी महाराजांची महती वर्णन करणारा ‘श्री योगी’ हा चित्रपट खर्‍या अर्थाने आजच्या युगातील तरुणांसाठी आदर्शवत ठरवा असा आहे. कारण टेंब्ये स्वामींनीच मूळात आपल्या जीवनकार्यात चमत्कारांना कधीच थारा दिला नाही. 

संत साहित्याच्या अभ्यासाद्वारे जगाला दैवी शक्तीची अनुभूती करुन देणे हा जणू टेंब्येस्वामी महाराजांचा मूळ मंत्र असल्याने त्यांनी केवळ संत साहित्याच्या निर्मिती आणि प्रसारावरच कायम भर दिला. स्वामी दत्तात्रयांना प्रिय असलेला ‘दिगंबरा दिगंबरा श्रीपाद वल्लभ दिगंबरा’…,हा मंत्रसुध्दा टेंब्ये स्वामी महाराजांच्या साहित्यवाणीतून आकाराला आलेला.

‘माय माऊली निर्मिती’च्या बॅनरखाली तयार होणार्‍या ‘श्री योगी’चे निर्माते आहेत माऊली (उत्तम) मयेकर. दिग्दर्शक चंद्रकांत लता गायकवाड यांच्या दिग्दर्शनाखाली तयार होणार्‍या या चित्रपटात एका गरीब कुटुंबात जन्माला आलेले टेंब्ये स्वामी महाराज आपल्या तल्लख बुद्धीमत्तेच्या आणि दत्तात्रयांवर असलेल्या निस्सिम श्रद्धेच्या बळावर प्रपंच आणि परमार्थाची अचूक सांगड घालून ‘योगी’ पदापर्यंत कसे पोहोचले याचं चित्रण या चित्रपटात पहायला मिळणार आहे. टेंब्येस्वामी महाराजांच्या जीवनात चमत्काराला थारा नसल्याने अंधश्रद्धेला खतपाणी घालणारा एकही प्रसंग या चित्रपटात नाही. रसिकांचे हात जुळतील ते केवळ आणि केवळ श्रध्देपोटीच.

अभिनेता आनंदा कारेकर टेंब्ये स्वामी महाराजांची भूमिका साकारत असून त्याच्यासोबत रविंद्र महाजनी, अरुण नलावडे, गिरीश परदेशी, शर्वरी लोहकरे, यतीन कार्येकर, उदय टिकेकर, उमा सरदेशमुख, अभिजीत चव्हाण, किशोर चौगुले, डॉ. विलास उजवणे, अमोल बावडेकर, नारायण जाधव, आसित रेडिज, तृप्ती गायकवाड यांसारख्या मराठीतील आघाडीच्या कलाकारांच्या या चित्रपटात प्रमुख भूमिका आहेत. 

‘श्री योगी’ चे पटकथा-संवाद प्रविण दवणे आणि चंद्रकांत लता गायकवाड यांनी लिहिले आहेत. प्रविण दवणेंच्या गीतरचनांना नंदू होनप यांनी संगीत दिलं असून पार्श्वसंगीत सोहम पाठक यांचं आहे. सुरेश वाडकर, रविंद्र साठे, अजीतकुमार कडकडे आणि वैशाली सामंत या मराठीतील नामवंत गायकांच्या आवाजात ‘श्री योगी’च्या गीतरचना स्वरबद्ध करण्यात आल्या आहेत. सुमित पाठक कलादिग्दर्शक असून दिनेश सटाणकर हे छायालेखक आहेत. भाऊसाहेब लोखंडे हे संकलनाची जबाबदारी सांभाळत आहेत .

व्हायोलीनमधून स्वरांचा सदाबहार नजराणा

यंदा शंकर जयकिशन

जून १७ च्या जागतिक व्हायोलीन दिवसानिमित्ताने पुण्यातल्या `व्हिओलिना` या चार व्हायोलीन
वादकांनी सुरु केलेल्या उपक्रमात यंदा शंकर जयकिशन यांच्या कारकीर्दीतल्या वीस गीतांना रसिकांच्या मनात रुजी घालणा-या सदाबहार गीतांना पुणेकरांच्या साक्षीने सादर करुन टाळ्य़ा आणि वहावाचा  पाऊस पाडला..सलग आठ वर्षे ही कलावंत मंडळी एकत्रीतपणे दरवर्षी व्हायोलीन दिवस साजरा करतात..दरवर्षी नवी थीम घेऊन व्हायोलीनमधून अनेकविध स्वरांचा सदाबहार नजराणा देतात..

चारुशीला गोसावी, अभय आगाशे, निलिमा राडकर आणि संजय चांदेकर यांनी सादर केलेल्या गीतांना उत्तम वाद्यमेळाच्या संगीतीने सुरेलपणाने सादर केले.

वैशाली जुनरे यांनी निवेदनातून शंकर जयकिशन यांची कारकीर्द सांगताना त्यांच्या महत्वाच्या चित्रपटांचीही दखल घेतली. मनोज चांदेकर, अविनाश आणि विनित तिकोनकर यांनी तबला-ढोलक आणि रिदमची साथ केली. दर्शना जोग यांनी सिंथेसायझवर गीतामधला भरणा विविध वाद्यांच्या संगतीत सादर करुन..भारलेले वातावरण तयार केले.अनुजा आगाशे आणि ओंकार चांदेकर यांनीही वाद्यांचा मेळ ऐकत रहावे असा मांडला.
`जिस देशमे गंगा बहती है`च्या शिर्षक गीताने सुरवात करुन `बरसात`च्या गीताने एकापेक्षा एक गीतांना रसिकांसमोर सादर केले.

ओ बसंती.याद न आए, रसिक बलमा, एहसान होगा तेरा, वो चाॅंद खिला, अकेले एकेले कहॅां जा रहे हो, पंछी बनू, पान खाए सैय्या हमारे, परदेमे रहने दो, जिया बोकरार है  असी किती नावे सांगू..सुमारे २० गीतांतून शंकर जयकिशन यांच्या सुरावटीचा मोहमयी सुरल प्रवास सादर करुन पुन्हा त्या गीतांना व्हायोलीनच्या स्वरातून जीवंत केले

रसिकांच्या पसंतीला पुरेपूर उतरतील अशी एकसे बढकर एक सुरेल गीते रसिकांना पुन्हा ऐकावीशी वाटत होती...पण वन्समोअरचा आग्रह टाळण्याचे भान निवेदिकरेने केल्याने कार्यक्रम किती आवडतो याची जाणीव कलावंतांनो होत होती...

अर्थात विनामूल्य कार्यक्रमाला असाच प्रतिसाद लाभतो..त्यातही आवडीची गीणी असल्यानंतर काही विचारूच नका..तेच प्रेक्षक तिकीट लावून कार्यक्रम केला तर त्याकडे पाठ फिरवितात ही वस्तुस्थितीही नाकारून चालत नाही...असो.

रसिकांची पसंती इतकी की सारे प्रेक्षागृह अपुरे पडावे...पुन्हा पुन्हा ऐकावी अशी अवीट गोडीची गाणी ऐकायला केवळ एका जाहिरातीवर पुणेकर सभागृह अपुरे पाडले..हिच याची पावती..










- सुभाष इनामदार, पुणे
subhashinamdar@gmail.com
9552596276

मनात रुंजी घालत गेला...रानफुले

मला वाटते तुझ्या निळाईमध्ये विरावे, ' 'एक रंगीत पक्षी येतो माझ्या अंगणात', 'दवभरल्या रानात ऊन मधाळ हसते ', 'जा दूर दूर मेघा ', 'गेलीस कुठे चिमणबाय' या सगळ्याच अगदी सोप्या शब्दांच्या आणि पाणी, पक्षी, डोंगर, पाऊस, झाडे ही निसर्गातली प्रतीके वापरून केलेल्या कविता..आपल्या रोजच्या जगण्याचे प्रतिबिंब त्यात होते. त्यामुळे लोकांना ते भावत होते. त्याला जोड होती आकर्षक नृत्याची. विदुला कुडेकर यांनी केलेल्या नृत्यदिग्दर्शनात अगदी साध्या, पण डौलदार हालचाली करणार्‍या मुलींनी शब्दातला अर्थ नेमकेपणाने प्रेक्षकांपर्यंत पोचवला.

साध्या शब्दातून पर्यावरणाची होणारी होनी मोठ्यांपासून अगदी लहानांपर्यत व्हावी..तिही कवीतेमधून ही किमया साधली ती गुरुवारी १२ जुनला पुणे मराठी ग्रंथालयातल्या रानफुले या कार्यक्रमात...

 'मला वाटते व्हावे फूल, मला वाटते व्हावे झाड' किंवा 'पानावरती थेंब वाजती, माती मधूनी कोंब फुटती. ' अशा साध्या सोप्या शब्दांतून पर्यावरणाचे महत्त्व सांगितले जात होते. आणि ऐकणारे लहान मुलांपासून थोरांपर्यंत सगळेच त्यात अगदी रमून गेले होते. ठेक्याने कवितांना साथ देत होते. 

त्यातले शब्द तेही उत्तम संगीतकारांच्या संगीत संयोजनातून फुलत गेले..सोबत होता एक सुंदरसा आणि सहज नृत्याविष्कार...कुठेही आपण वेगळे करतोय याची जराही जाणीव नव्हती..ते सारे सहजी घडत गेले आणि  सभागृहातला सारा रसिक अगदी उस्फूर्तपणे टाळ्यांचा गजर करत ती ऐकत होता...त्यातली ती भाषा मनापर्यत घेत रसास्वाद टिपत होता..म्हणूनच तो वेगळा होता..

पर्यावरणाच्या र्‍हासामुळे जग किती बदलते आहे, याची चर्चा नेहमी होते. पण, यातील गंभीरता जाणवली नाहीये असेच वाटत राहते. या सगळ्यांच्या डोळ्यांत अंजन घालणारा व लहानांपासून थोरांपर्यंत सगळ्यांना कळेल अशा सोप्या भाषेत पर्यावरणाचे महत्त्व सांगणारा 'रानफुले'हा कार्यक्रम नुकताच सादर झाला. डॉ. संगीता बर्वे यांची संकल्पना, काव्य आणि दिग्दर्शन असलेला हा कार्यक्रम रंगला तो त्यातल्या अर्थगर्भ शब्दांमुळे, ते पोचवणार्‍या छोट्या कलाकरांमुळे आणि त्यांना साथ देणार्‍या नृत्यांगनांमुळे. वाघाने केलेली काळविटाची शिकार सगळ्यांच्याच काळजाचा ठोका चुकवून गेली. तेही फक्त चेहर्‍यावरील हावभावांनी. 

आदित्य लेले, पूर्वा घोटकर, प्रांजली बर्वे व रेवा चित्राव या कलाकारांनी कविता अतिशय समजून, उमजून सादर केल्या. विशेषत: रेवाचा ठसका उल्लेखनीय होता. या सगळ्यांना रोहन भडसावळे याने तबला आणि प्रतीक भडसावळे याने सिंथसायझरवर छान साथ दिली. साध्या पण अतिशय आत्मीयतेने सादर केलेल्या कार्यक्रमाने पोचवले असे म्हणावे लागेल. 

प्रभाकर जोग, आनंद मोडक, सलील कुलकर्णी, राजीव बर्वे, ऋषिकेश रानडे या संगीतकारांनी चालींना ओघवती स्वरमयी ..गुणगुणावी अशी ..म्हणूनच हा कार्यक्रम हे निसर्गायन रुजवित ,,मनात रुंजी घालत गेला...

- सुभाष इनामदार, पुणे

subhashinamdar@gmail.com

9552596276

`गाणारी वाट` प्रत्येक रसिकांनी अनुभवावी

सहा जूनला संध्याकाली साडेसात वाजता पुण्यातल्या भरत नाट्य मंदिराचा मखमली पडदा उघडला तो कविराज सुधीर मोघे यांच्या एकापेक्षा एक रचनांची गाणी उलगडत आणि इतिहास रचत गेला कवीने त्यांच्या आयुष्यात काय काय आणि कसे वेचले यांचे दाखले देत ....दिस येतील दिस जातील....हे खरे पण असा सर्व कलात फुलपाखरासारखा विहरणारा.. स्वच्छंदी जगणारा...एका कुठल्याही कोषात फार काळ न अडकणारा...सुधीर मोघे यांच्यासारखा कलंदर माणूस..गाणारी वाट मध्ये ..

मंजिरी मराठे यांनी सुधीरी मोघे यांच्या आयुष्यातली नेमकी वळणे टिपून त्यांच्या कवीतांचे टप्पे करुन त्याचे सुरेल सादरीकरण करुन गाणारी वाट...आखीव..रेखीव आणि ऐकत रहावी अशी सादर केली..खरं तर तो कविराज सुधीर मोघे यांच्या आयुष्याचा स्वरमयी पटच होता..

 हा कार्यक्रम फेब्रुवारी १३ला मुंबईत पहिल्यांदा केला गेला...तेव्हा सुधीर मोघे..आमि संगीतकार आनंद मोडक यांनी ते पाहिला आणि माझ्यावर कार्यक्रम करणे कठीण असतानाही माझ्या वाटचालीचा हा सुंदर आलेख आहे..असे ते स्वतः म्हटल्य़ाचे इथेही ध्वनिचित्रफितीतून स्पष्ट झाले...पण ते गेल्यानंतर काही दिवसांनी...

खरं तर हा कवी मनस्वी होता..मन मनास.. न उलगडणारा..तरीही आई-वडिलांच्या संस्काराच्या मुशीत..किलोस्करवाडी कारखान्याच्या परिसरात बालपण घालविलेला हा काळ...पण मोठेपणी एकदा आपल्या गावाचे दर्शन घेण्यासाठी रेल्वेच्या दारात उभे राहून निदान गावाच्या स्टेशनचे..गावच्या त्या भूमिचे पुन्हा एकदा याची डोळा अनुभव घ्यावा यासाठी ताटकळत असलेल्या कवीला गावाचे अंधुकशेही दर्शन झाले नाही..ही खंतही इथे व्यक्त होते..

खरं तर प्रत्येकाच्या मानात आपल्या त्या गावाचे ..घराचे..दडलेले स्वप्न असते..ते पुन्हा एकदा अनुभवावे असे वाटते पण खर तर ते अशक्य असते...आपण फक्त वाटेवर चालत रहायाचे...मागच्या आठवणी मनात ठेवायच्या...पुढचे आयुष्य चालत रहायचे...

मंजिरी मराठे आणि विजय कदम या दुरदर्शनवर दिसणा-या उत्तम निवेदकांनी ही कविराजांची वाट रसिकांना अगदी लख्ख प्रकाशात उजळून दाखविली..त्यांच्या निवेदनातल्या ओघवत्या शब्दातून..प्रसंगी अनेकविध आठवणीतून..

सुधीर मोघे यांच्यावरच्या कार्यक्रमातच संगीतकार आनंद मोडक आणि पॉपगायक नंदू भेंडे यांनाही पुन्हा एकदा ताजे केले..त्यांच्या काही रचना आणि गाण्यातून..

आपले नशीब उजळीत पुण्यात आलेल्या कविराजांना पहिली संधी दिली ती आकाशवाणीने..राम फाटक यांनी..सुधीर फडके यांच्या आवाजात `सखी मंद झाल्या तराका आता तरी येशील का..`.शब्द होते सुधीर मोघे यांचे...तर संगीतकार राम फाटक...इथे ते सादर केले..ते चैतन्य कुलकर्णी यांनी..

काही मालिकाच्या शिर्षक गीतातून सुधीर मोघे रसिकांच्या मनात रुजत गेले..त्याची आठवण करुन दिली वर्षा भावे आणि प्रियंका बर्वे यांनी...

सुरेश भट यांची रचना..संगीत सुधीर मोघे..आणि ते सादर केले ते वर्षा भावे यांनी..`रंगुनी रंगात माझ्या रंग माझा वेगळा`...`

शापीत` चित्रपटातल्या `दिस जातील..दिस येतील`..सादर केले केतन पटवर्धन आणि सायली महाडिक यांनी..

मग माझा जीव तुझ्या वाटेवर वणवणेल,,सादर केले ते चेत्य कुलखर्णी यांनी..

सुधीर मोघे यांच्या जीवनातील घटना आणि प्रवासात असलेल्या विविध बदलांची निवेदनातून स्थानके दाखवित कार्यक्रम पुढे जात असताना..मधुनच `कविता पानोपानी`तून स्वतः सुधीर मोघे  साकार होत होते..त्यांच्या काही अप्रकाशीत अशा सीडींचाही उल्लेख झाला..ज्यातली आठ गाणी सुधीर मोघेंच्या आहेत..संगीतकार आहेत आनंद मोडक आणि ती गायली आहेत. मुकुंद फणसळकरांनी... त्यांची आठवण करुन देणारे गीतही इते सादर झाले.

`गुरु एक जगी त्राता.`..हे वर्षा भावे यांनी तर `दयाधना`याचा इतिहास सांगत त्यांची उजळणी केली ती चैतन्य कुलकर्णी यांनी..

`हे अपार हे असिम हे चिरंतन हे`..कै. आनंद मोडक यांनी संगीत दिलेल्या गीताला भैरवीच्या सूरांचे वलय प्राप्त झाले आहे...मात्र इथे वर्षा भावे यांनी कार्यकमातले शेवटचे गीत म्हणून सादर करुन कार्यक्रमाचा शेवट केला. 
हे सारे आमचेपर्य़ंत अतिशय सुरेल आवाजाच्या माध्यमातून पोहचविणारे आमचे मित्र प्रदिप माळी यांचाही उल्लेख इथे आवर्जुन करायला हवा..

सुरेल वाद्यमेळ..तेवढेच डोळ्यांना सुखावेल असे नेपथ्य..आणि मनाला पुन्हा अनुभवावे असे ओजस्वी निवेदन...खरोखरीच सुधीर मोघे यातून पुरेपुर उतरतात..दिसतात..आणि आपल्यातच भासतात....हिच खरी पावती या `गाणारी वाट` या `कलांगण` प्रस्तूत आणि मंजिरी मराठे यांनी निर्मित केलेल्या कार्यक्रमाची... कारण संकल्पना, संहिता आणि निवेदन सारेच मंजिरी मराठे यांनी अतिशय अभ्यासपूर्ण तयार केले होते...

केवळ सुधीर मोघे न म्हणता..कविराज सुधीर मोघे जर समजावून घ्यायचे असतील तर ही रंगमंचीय गाणारी वाट प्रत्येक रसिकांनी अनुभवावी अशीच आहे..

गीत गायना ..गात रहावी..

प्रत्येकाच्या मनी रुजावी

कविराजांची महती गावी..

अशीच ही गाणारी वाट...

- सुभाष इनामदार,पुणे

subhashinamdar@gmail.com

9552596276