निष्ठावान कलावंत पं. शरद गोखले गेले

मराठी रंगभूमीवर फारच कमी नाटकात काम करूनही संगीत रंगभूमीची परंपरा निष्ठेने जपणारा कलावंत म्हणून पं. शरद गोखले यांचे नाव नक्कीच लक्षात रहाते. तशी उंची बेताची. बोलताना फारसा प्रभाव पडत नव्हता. पण गाण्यात तरबेज. शास्त्रीय संगीताची उत्तम तयारी.
अनाथ विद्यार्थी गृहातल्या शाळेत शिक्षणाचे अनमोल कार्य शेवटपर्यंत करून विविध विद्यार्थ्यांना मार्गदर्शन करणारा गुरु. म्हणून त्यांनी ते काम तन्मयतेने अखेरपर्यंत केले.

शिलेदारांच्या मराठी रंगभूमीचा स्पर्श त्यांच्यातल्या गायकाला झाला. आणि जयराम शिलेदारांनी शरद गोखले यांना अभिनयासाठी, त्यातल्या गद्यासाठी तयार करुन रंगभूमीवर प्रेक्षकांसमोर उभे केले. त्यांचे नाव आज संगीत गायक नट म्हणून आहे त्याचे सारे श्रेय शिलेदार मंडळींना आहे.

शिलेदारांच्या सर्वच पारंपारिक संगीत नाटकात शरद गोखले यांचे नाव कायमचे कोरले गेले. त्यांनीही ते अखेरपर्यंत राखले. आवाजाला बऴ देऊन त्यांच्यातल्या कलावंताला घडविले त्यांनीच. तीन वर्षापूर्वी त्यांना महापालिकेचा बालगंधर्व पुरस्कार प्राप्त झाला. तेव्हा त्यांनीही हे स्पष्टच म्हटले होते.

त्यांच्यातले वेगळेपण आणि भूमिकेत चपखल बसले ते स्वरसम्राज्ञी या विद्याधर गोखले यांच्या नाटकात. लावणी आणि शास्त्रीय संगीताची ही जुगलबंदी सादर करून कीर्ति शिलेदार आणि शरद गोखले यांनी नाटक तर गाजविलेच...पण त्यातली गाणीही लोकप्रिय केली. पं. निळकंठबुवा अभ्यंकर यांच्या संगीत मार्गदर्शनातून या नाटकातली पदे रंगली... त्यांच्या शिस्तप्रिय संगीतकाराने गोखले यांच्यातल्या गायकाला पुरते बाहेर काढले. रसिकांची पसंती आणि संगीत नाटकात गोखले यांचे नाव कायमचे कोरले गेले.

सुमारे पस्तीस वर्षापूर्वी भरत नाट्य संशोधन मंदिराच्या संगीत भेटता प्रिया या डॉ. वा. शं. देशपांडे लिखित आणि बाबुराब विजापुरे दिग्दर्शीत नाटकातून शरद गोखले यांनी पहिले पाउल टाकले. आणि खरे म्हणजे यातून त्यांच्या जीवनात प्रितीचे पाऊलही पडले. त्यांतली प्रिया त्यांच्या ख-या आयुष्याची जोडीदार झाली.

नटाकडे इच्छाशक्ति असेल आणि कष्ट घेण्याची इच्छा मनोमन असेल तर तो रंगभूमीवर आपवी छाप पाडू शकतो असे त्यांनी आपल्या भूमिकेने दाखवून दिले.

असा संगीतावर निष्ठा असणारा आणि आपल्यात जे नाही ते मिळविण्याचा हट्ट करुन जिद्दीने पाय रोऊन भक्कमपणे उभा राहिलेला हा कलावंत आज गेला. तोही कॅन्सरसारख्या दुर्घर आजाराने. शरीराने त्यांचा देह आपल्यात नाही. आठवणीत राहतील त्यांनी केलेल्या भूमिका आणि स्वरसम्राज्ञीतला कडक शिस्तप्रिय गुरू.
त्यांच्या प्रेमळ स्वभावाची प्रचिती घेतलेले अनेक जण हेच सांगतील.
त्यांना हिच आमची भावपूर्ण शब्दांजली.


सुभाष इनामदार, पुणे
9552596276
subhashinamdar@gmail.com

अबतक छप्पन्न

आज एक खास दिवस... थोडे मागे वळून पाहताना. आपण काय मिळवलं. यापेक्षा काय गमावलं याचं भान टिपत होतो. आपले नाव व्हावे. जगाने किंवा परिवाराने नाव काढावे असे नव्हे..तर स्तः काही केले काय...याचा धांडोळा मी काढला..त्यातून शब्दांनी मला हे सांगितले..ते तुमच्यापर्यत दाखल करीत आहे....मुक्तछंदासारखे काही..

अबतक छप्पन्न

अपेक्षीत नसताना फारसे ...दिस जात होते...
केला होता विचार..पण साधला नाही व्यवहार
स्थैर्य म्हणतात ना..दोन वर्षापूर्वीच संपले
आता एक ना दोन...कैक कामी आले
रुळलेल्या मार्गावरून नव्हते मला जायचे
वेगळीच वाट शोधत..स्वतःचे पाऊल संथपणे
एकेक वळणावर..
तसे फारसे भेटले नाहीत
मीपणाने एकटा एकटा राहून..
दिशाहिन भरकटलो
स्थीरता कशाची..कशासाठी...बळ सारे केले
संसाराच्या रथाचे...दुसरे चाक फिरत राहिले
त्यानेच दिला आधार..सारा उचलला भार
जरा भडीमार.. केला विचार...करूनी साराचार
उभा अजुनी मी.. दोन मुलांच्या साथीने
विश्वास आहे खास ..नाव, लौकिक, धेय्य
तेच मिळवतील..घराण्याची गादी तेच चालवतील
साथ मोठी भक्कम....दोन वेळच्या भुकेची
नाही मारामार...
किती गेले..किती राहिले...कुणास ठावे
गेले ते दिन सुदिन होते
येणारेही आता तेही बेहत्तर असतील
फिकर किसकी...हो गई सालोसाल
अबतक छ्प्पन्न...


सुभाष इनामदार,पुणे
9552596276
subhashinamdar@gmail.com

असे कधी होईल का ?

आमच्या स्फूर्तिदेवतेला हा शब्दांचा खेळ करून स्वतःच्या मनातल्या भावनांना असे व्यक्त व्हावेसे वाटले...
त्यांची इच्छा..
त्यांच्याच शब्दात वाचा...जरूर वाटल्यास कांही तुम्हाही म्हणा...स्वागत आहे.

सुभाष इनामदार..
---------------------------------------------
अंतरीच्या कळीचे
फूल कधी होईल का.?
बोथट झाल्या भावना
धार त्यांना लागेल का?
काय करावे, किती करावे
गणित कुणी सांगेल का?
असंतोषाचे चेहरे किती
काही केल्या लपेल का?
राग-लोभ यांचे चक्र
काय केल्या थांबेल का?
दुष्टचक्रात फिरता फिरता
गुंतूनी बाजूला होशील का?
हातचे राखून ठेवीत
द्यायचे ते दिलेस का?
आता ऊरला अहंपणा की
तोही केव्हा जाईल का?
मंत्र गड्या य़शाचा
सांग तुला सापडेल का?



सौ. सरोज इनामदार, पुणे

भगवद्गीतेची शिकवण सिंगापुरात

भगवद्गीतेची शिकवण आजही आपल्या गतिमान जीवनात दीपस्तंभागत मार्गदर्शक आहे.

गीताज्ञानप्रसारासाठी सिंगापुरात १९९७ साली सुरू झालेला "गीता जयंती" हा उपक्रम आता खूपच विस्तारित झाला आहे. वर्षभर चालणा-या सत्रात ’हवन’, आंतरराष्ट्रीय गीता परिसंवाद, लहानथोरांसाठी गीतापठण, निबंधलेखन, चित्रकला व वक्तृत्वस्पर्धा, तसंच नाट्यनृत्यसंगीतमय विविध गुणदर्शन असे अनेक कार्यक्रम असतात.

या उपक्रमात सुमारे ३५ निरनिराळ्या संस्था ’हिन्दु एन्डॊमेन्ट बोर्ड’च्या मार्गदर्शनाखाली कार्यरत असून २०११-१२ सालासाठी या सा-या संस्थांचं नेतृत्व करण्याचा बहुमान "महाराष्ट्र मंडळ, सिंगापूर"ला मिळाला आहे.

विश्वबंधुत्वाचं ध्येय समोर ठेवून सिंगापुरातील विविधभाषिक स्थानिक व परदेशी जनांना एकत्र आणण्याच्या "गीता जयंती"च्या सत्कार्यात आपला सहभाग मिळेल अशी आशा करतो.

http://www.facebook.com/pages/GitaJayanti/111361895634669

आपला..

माधव भावे

The story and legends of Lord Krishna is resplendent with innumerable parables and events rich with diverse forms of dance and music. The Hindu philosophy itself has placed dance and music on a high pedestal with the status of an Upa Veda - a subsidiary Veda. Many great saints, sages and philosophers are closely linked to Music and dance.

Even the word "Gita" literally means a song and not a treatise or philosophy.

Many of Indian classical dance forms are so deeply influenced by the stories of Krishna from Srimad Bhagavatam and other Puranas and Ithihasas that art performances such forms such as Bharata Natyam, Kathakali, Manipuri or Odissi is almost never found found without them.

The story and legends of Lord Krishna is resplendent with innumerable parables and events rich with diverse forms of dance and music. The Hindu philosophy itself has placed dance and music on a high pedestal with the status of an Upa Veda - a subsidiary Veda. Many great saints, sages and philosophers are closely linked to Music and dance.

Even the word "Gita" literally means a song and not a treatise or philosophy.

Many of Indian classical dance forms are so deeply influenced by the stories of Krishna from Srimad Bhagavatam and other Puranas and Ithihasas that art performances such forms such as Bharata Natyam, Kathakali, Manipuri or Odissi is almost never found found without them.


Programme: To be announced




Date : 08 October 2011 (Saturday), Venue : Global Indian International School Auditorium
1 Mei Chin Road , Queenstown, Singapore 149253
Time : 6:00 pm

Admission is through tickets of $15 tickets (inclusive of dinner). Limited Patron tickets are also available.

भक्तिची नशा

सोमवार सकाळी १० ची वेळ... अनंतचतुर्थी निमित्त रविवारी सुरू झालेली गणपती विसर्जनाची मिरवणूक अद्याप सुरूच होती. मी टिळक रोडवरच्या स्पीकरच्या भिंतींनी हादरून गेलो. लांब उभे राहून नुसती नजर टाकली तर मिरवणुतील सजावटीच्या मखरात बसलेला श्री मंगलमूर्ती शांतपणे मांडी घालून ठामपण बसलाय.. माझ्या हाती काही नाही .कार्यकर्ते नेतील तसा मी पुढे सरकतो आहे,...असे सांगत.

अनेकांना ऑफिस गाठायची घाई. कुणाला दुकान सुरू करायची..तर कुणाला काही...पण या गणपती मंडळाच्या कार्यकर्त्यांना त्याचे काय....

प्रत्येक गणपती मंडळाच्या ट्रॅक्टरमागे विजपुरठा करणारे जनरेटर लावलेले होते. एका गाडीत डीजे गाण्य़ांची निवड करून ठोका असणारी गाणी निवडत होते. लय आणि तालात धुंद होऊन मंडळी नाचत होती. अंगविक्षेप करीत होती. अंगात बळ आल्यासारखे त्यांचे अंग तालावर जणू थिरकत होते..

सा-या वातावरणाचा ताबाच जणू या मंडळाच्या कर्णकर्कश ( योपेक्षा दुसरा शब्द सापजत नाही) आवाजाने घेतला होता. वास्तविक श्री गणेशाचे विसर्जन अनंतचतुर्थीच्या दिवशीच पूर्ण व्हावे असे शास्त्र सांगते.... नंतर सुरु होतो पितृपंधवडा... तो अशुभ मानतात...पण त्याचे कोणाला काय....

आपल्याच मस्तीत नाचणारे इतके मश्गुल असतात की ठेका हेच त्यांचे लक्ष... आणि अंगाला हिसके देउन नाचणे हा त्यांचा धर्म.

गणपती बाप्पा मोरया... या निनादात बुध्दीचे हे आराध्य दैवत .. स्पिकरच्या भिंतीत अडकून गेले आहे. इथे नशा दिसते ती भक्तिची नाही तर आवाजाच्या नशेची.

खरं सांगतो..मी तर टिळक रोडवर चाललेल्या एका ट्र्रक्टरच्या मागे काही कार्यकर्त्यांच्या हातात दारूची बाटली बघीतली. ते सर्वजण अगदी त्यांचा डीजेही आस्वादात मग्न होता... ते काही मंडळी इतर कार्यकर्त्यांना आत बोलावित होता. आता ही खरी नशा चालू होती..

तसे पाहिले तर नाचणा-या तरूणांच्या डोळ्य़ात ती धुंदी कशाची आहे ते दिसत होते. त्यांचे पाय थिरकतच होते... अंग वळतच होते... हे सारे कुणासाठी... का ही संधी साधून हे सारे भक्त आपल्या दैवतासमोर हा आगळा खेळ करण्यातच धन्यता मानतात... (देवा गजानना पाहतो आहेस ना... हे काय चाललयं ते...)

पोलिसांचे एक पथक या मंडळींना पुढे येण्यासाठी सतत सांगत होते.. पण ते तात्पुरते ऐकत...पालिस पुढे गेले की लयीत..संथता आलीच.. एक पोलिस चौकात डीजेला स्पीकरचा आवाज कमी करायला सांगत होता. काही काळ लोटला की डीजे पुन्हा आवाजाची बटने वाढविताना दिसत होते...

हे सारे पाहिलेले तुम्हापर्यत पोचवावे वाटले. तुम्ही ते अनुभवलेलेही असेल..पण मला ते सांगावेसे वाटते... या माध्यमातून...

खरच...आपण सारे यातून काय मिळवितो.. समाधान..शांती..आराधना...भक्ति की नुसतीच नशा..भक्तिची.....


सुभाष इनामदार, पुणे
9552595276
subhashinamdar@gmail.com

खरचं हे सारे आपण का करतो....

एक मुक्त चिंतन


आयुष्याच्या एका वाटेवर हा प्रश्न कदाचित मला आज पडला असेल...पण तुम्हालाही तो केव्हातरी पडला असेल ना...
खरं सांगा, आपण जगतो कुणासाठी...
खरा आनंद कुठे मिळतो...
समाजाबरोबर वावरत.. की वाहावत जातो..
स्वत्व उरत नाही... आपण आपले नसतो..कुणाच्यातरी तालावर नाचत असतो...कधी त्यांची मर्जी म्हणून तर कधी आपण काही गोष्टींबरोबर अंधानुकरण करत असतो म्हणून...
अनेक प्रश्नांची उत्तर आपल्याला सापडत नाहीत.. ती शोधायचा आपण प्रयत्न करतो... सापडतात...छे ..छे ...तरीही दुसरे करतात म्हणून ती गोष्ट आपण करीत रहातो... का...कुणासाठी ..कुणाचे बंधन हे....
तुम्हाला वाटत असेल..याला काय करायचं आहे...
आपण जागतिकीकरणाच्या गोष्टी करतो..पण आपल्या घरात जे आपण करतो...ते का.... हे आपण सांगू शकतो काय....
तुम्ही देवाची पूजा करता...किंवा घरातल्या देवांना नमस्कार करता ना...
तो तुम्हाला काय देतो... आत्मविश्वास की निव्वळ श्रध्देपाटी...
खरं. सांगा,,, तुम्हाला देवाची आठवण होते तेव्हा तुम्हाला काही प्रश्न पडतात.. काही दुखतं. खुपतं...तेव्हाच ना...
तुमच्यातला तो दुबळा बनतो..मग तुम्ही तुमचे संकट दूर व्हावे म्हणून प्रयत्नाचाच एक भाग म्हणून देवाशी...किंवा देवापाशी नतमस्तक होता...
तुम्हाला लहानपणी भरवलं जातं.. देवाला नमस्कार कर. त्याच्याजवळ माग मला चांगली बुध्दी दे...मला मोठं करं...
हो ना....
तुमच्या एक लक्षात येते काय..तुम्ही माणसातल्या देवत्वावर म्हणजे तुमच्यावर विश्वास न ठेवता कुणीतरी आपल्या काही तरी देईल..मग आपले चांगले होईल..आलेले संकट दूर जाईल...आपण चिंतामुक्त होऊ.....
आजकालची पिढी हे सारेपासून दूर जातेय...
ती प्रॅक्टिकल बनत चालली आहे...ती अधिक विचार करून जगायला शिकली आहे..ती श्रध्दाळू आहे.. पण तिचा विश्वास आहे...स्वतःवर..आपल्यातल्या गुणांवर..
एक खरे जर त्यातूनही ते चुकले तर स्वतःची चूकही ते कबूल करायला मागे पुढे पहात नाहीत....
आता आपणही विचार केला पाहिजे जे करतो...ते का...याचा....
हे आपण का करतो याचा...पैसा आणि तुमचा आत्मविश्वास दोघेही एकत्र आले..तर उद्याची पहाट नक्कीच तुमची आहे.


सुभाष इनामदार,पुणे.
..९५५२५९६२७६...
subhashinamdar@gmail.com

तुम्ही प्रेरणा बना..प्रेरणा द्या..

देशात आणि काही राज्यात सावधानतेचा ईशारा दिला असताना...तुम्ही सार्वजनिक ठीकाणी कसे वागायचे...
कसे उत्सव साजरे करायचे....हे तुम्ही तुमच्यातल्या स्वतःलाच विचारा..आणि तसे उद्या

आणि पुढेही वर्तन कायम ठेवा...

तुम्ही प्रेरणा बना..प्रेरणा द्या..


श्री गणेशाच्या या मंगलमयी वातावणात कुठल्याही पध्दतीने दुषीत वातावरण होऊ नये हीत ईच्छा..

आले श्री गजानन

श्री गणेशाच्या आगमनाने आनंदीत झालेल्या आमच्या कवी मित्राने लिहले्ल्या या ओळी..


आले आले श्री गजानन
आनंद आशा सवे घेऊन
मुखी मोरया नाव बोलून
करू स्वागत उत्साहानं

त्याचे आहे गजवदन
हेच आसे वेगळेपण
सर्व कलात तो निपुण
किती करावे गुणगान

असे देवात प्रथम मान
म्हणून करू आधी वंदन
विघ्नाना ते दूर करून
करी सुखाची ती उधळण

प्रसाद लागे मोदक म्हणून
लाल फुलांचा हार गळ्यातून
जो जोई त्यासी शरण
करीता त्याचे सदैव रक्षण

अनेक रूपे, अनेक नावातून
ह्दयी वसे श्री गजानन
बुध्दीवान तो सामर्थ्यवान
दिसे जगासी इतिहासातून

आला घरी पाहुणा म्हणून
सुख, शांती, आनंद घेऊन
करी प्रबोधन, देई ज्ञान
जाई हूर हूर मागे ठेऊन

.....


श्रीकांत आफळे, पुणे
श्रीकांत आफळे, सी-१--९, गुरुराज सॉसा. पद्मावती, पुणे-४११०३७..फोन- (०२०) ४३६७५३२. मोबा.९८९०३४८८७७


shrikantmaitreya@gmail.com

घर..मंगलमूर्तीचे..उत्सवाचे...

गेले काही दिवस तो मंगलमय स्वरूप घेऊन दाखल झाला. आरूढ झाला. घरातल्या मुख्य दिवाणखान्यात. रोज ओवाळून घेऊन मंगलकामना करीत आम्ही त्याची आरती केली. त्या मंगलमय मूर्तीच्या पार्थीव मूर्तीला प्रतिष्टीत केले. सकाळ-संध्याकाळ मूर्तीपूजनाची तयारी होत होती.

नैवेद्याने मूर्तीमय घर बहरून गेले. त्याच्या जोडीला आम्हीच सारे एका मोहरलेल्या धार्मिक वातावरणात होतो. घरात गोड-धोड होत होते. कधी उकडीचे मोदक तर कधी पुरणाची पोळी. रोज वेगळा नैवैद्य दाखवून त्याची यथासांग पूजा सारेच कुटंबीय करीत होतो.

आमच्या प्रथेप्रमाणे गौरीबरोबर विसर्जन होऊन सातव्या दिवशी या मंगलमय पार्थिव मूर्तींचे विसर्जन केले.
हे झाले प्रथेप्रमाणे...

पण यंदा पावसाने म्हणजेच.. निसर्गाने कमाल दाखविली. आमच्या समोरच्या सा-या परिसरात याच मंगलमूर्तींच्या वास्तव्याच्या काळात पावसाने जोर केला.पालिकेच्या म्हणा किंवा राजकीय लोभातून, गेली तीन-चार वर्ष ज्या रस्त्याचे शुक्लकाष्ठ सुरू आहे. त्या रस्त्याचे काम पूर्णच काय अपूर्ण राहून गेले आहे. त्याचा पहिला धक्का सा-या नागरिकांना बसला. घरात पाणी शिरले. प्रतिष्ठापना केलेल्या मंगल गणेशाचे उच्चाटन करून कुणी इतरांच्या घरात तर कुणी शहरातल्या नातेवाईकांचाय घरात घेऊन गेले.

खरं म्हटले तर एकदा बसलेल्या मूर्तीला हलवायचे नसेत. इथे तर स्वतःचा जीव- जीच वस्तू जायची वेळ तर तरीही मंगलमूर्तींना सोबत घेऊन हे सारे भाविक डळमळीत होऊन गेले.

कालच ब-याच घरातले गणेश नदीत. तलावात किंवा पालिकेने बांधलेल्य़ा चौकोनी टाक्यात विसावले आहे. पुढल्या वर्षी परत येण्यासाठी..

संकष्टी पावावे..म्हणून प्रार्थना करणा-या गणरायाला ही आपत्ती निवारण करायची बुध्दी का नाही झाली ... राज्यात सर्वत्रच पावसाने धुमाकूळ घातला. रस्ते जलमय झाले. नद्या, धरणे भरून वाहू लागले. निसर्गिक आपत्तीतही न डगमगता सारा डोलारा पुन्हा सुरू झाला...

एकीकडे लोकांच्या घरात पाणी. उद्याची चिंता असताना बाकीजण आनंदाचा उत्सव साजरे करून आनंदात न्हाऊन निघाले. कुणी आपल्या आरोग्याच्या काळजीत आहेत. तर कांहीना हा त्रास वाटून हा उत्सव संपण्याची वाट पहात बसलेत..
लाखोंची उधळण होत असताना..जुनीच कामे पुन्हा काढून त्यातून मलीदा कसा खाता येईल याच्या दिशेने झटताहेत.. उत्सवाची दोन रूपे..मंगलमूर्ती..तुझ्याच दारात बसलीत.. ह्यांना न्याय कधी देणार रे बाबा...
जलमय अशा वातावरणाची भिती मनात ठेऊन..आमच्या परिसरात रस्त्याचे काम कधी पूर्ण होणार यांच्या चिंतेत बसलाय.

आता दोन दिवसांवर रविवारी सार्वजनिक गणेशांचे विसर्जन होईल. पुण्यात त्यासाठी भाविकांनी रस्ते भारून जातील.
तुडुंब गर्दीत सारे रस्ते गुलालाच्या ,ढोल-ताशा आणि स्पीकरच्या भिंतीनी छातीत धडकी भरणारे आवाज घुमू लागतील.
आपली दुखेः विसरून उत्सवात न्हाऊन निघालेल्या भक्तीला तू गणेश देवा.. प्रतिसाद दे.. मंगलमय कर.....


सुभाष इनामदार, पुणे
subhashinamdar@gmail.com

पायवाटा गेल्या मागे

मित्रहो, एका विशिष्ठ वयानंतर कुणालाच कसलीच अपेक्षा नसते. हवी असते ती खरी मैत्रीची नाती..आणि शोधला जातो आपल्या माणसाच्या चार चांगल्या भावना....अशीच भावना घेऊन...मी माझ्या पत्नीला तिच्या वाढदिवसाच्या दिवशी अशा ओंजळभर शब्दातून भावनांचे कवडसे..दिले..तेच तुमच्यासमोर व्यक्त करीत आहे...

तिच्या मनातल्या कोंदणातून..


नव क्षितीजावर

पायवाटा गेल्या मागे..आज उजळली नवी झळाळी
पन्नाशीच्या लाटा अलगद..दिसू लागल्या नव क्षितीजावर
रंग नवा तो दिसे आता मज.. जीवनाच्या नव जाणीवांचा
उसळे मनही..धाव घेतसे..विसरती..झरती..माझे मीपण
संसाराच्या सारीपटावर..फडकू लागे..दोन तिलोत्तम
कधी निवारा..हवा सहारा..सारे भासे माझे मीपण
जीवन म्हणजे..सारीपाट..सोंगट्यांचा एकच ध्यास
चाकरी..भाकरी..निवारा...दमला..भासला..एकांतवास
भासातून..त्रासातून..विसाव्याच्या धुंदीतून
मनाच्या कोप-यातून..प्रेमाच्या ओलाव्यातून
गंधीत वा-यातून.. धुंद त्या श्वासातून..
गुंतलेल्या जाणीवातून..
वारे वहात होते.. काळ सरकत होता..
वर्ष कधी पुढे गेली आणि वय वाढत गेले
कळलेच नाही....
विसाव्याला तुम्ही होता..तरीही भरकट सुरूच होती
आज माझ्या देहातून..शरीराच्या पेशीतून..
संसाराच्या चौकटीतून.. डोकावताना पहाते आहे
माझे मलाच ते भासमय भासत आहे
---------------------------------------------------------------------------------

माझे थोडक्यात उत्तर..असे

सखी, तुझ्या वाटेवर आलो
तुझ्या चित्तात रमलो
तुझ्या सुखात न्हालो
बहरलो.. नादावलो..

तुला कष्टवित.. तुझ्या श्वासात
माझ्याच धुंदीत..विसरलो ..गेलो
तु पन्नाशीत शिरलीस..
आणि
भानावर आलो..तुला नाही दिले..
हवे ते बालपण
तुला नाही अनुभवता आले..
सारे मीपण..
आता मात्र निश्चिंत अस
विसावलेल्या माझ्यात..
भांबावू नकोस..
आता खरी ओढ
वाढत आहे..
दूरवर गेल्यावर
बिंदूच्या किरणातून
मी आता झिरपतो आहे..
तुझ्या संगतीने पुन्हा बहरतो आहे..

नको करू खंत
आहे ते खरे..
हेचि चित्ती उरे
तुझ्या नी माझ्या

वयाची ही किमया
दावी ती सहाया
आता विठुराया
ठेवी मज


subhash inamdar
9552596256
subhashinamdar@gmail.com