तरल प्रतिभेच्या शांताबाई शेळके

आनंदपर्व .. कॅसेटवर तयार करत असलेला दिवाळी अंक  १९९७ साली पुण्यात तयार  होत होता..फ्लॅश म्युझिकच्या वतीने फ्लॅश पब्लिसिटीच्या चारुदत्त गोखले यांच्यावतीने दोन भागात ही तयार होत होती.. सर्व लेखक आपल्या कथा, कविता आणि लेख यात वाचणार होते.. 

दिवाळीच्या वातावरणाचे दर्शन शब्दातून करणारी एकरचना मला हवी होती..मी तडक शांताबाई शेळके यांना फोन केला.. मला त्यांनी अतिशय सहजी बोलण्यातून ही संकल्पना समजून घेऊन दुपारीच घरी बोलावले ..येताना त्यांनी मला भेळ आणायची आठवण केली..ती घेऊनच मी सातारा रस्त्यावर असलेल्या त्यांच्या भावाच्या घरी हजर झालो..

आधी भेळेचा आस्वाद घेत त्यांनी ही कॅसेट कशी असेल.. त्यात कोण काय करेल ह्याची विचारणा करून सारा आराखडा समजून घेतला आणि चटकन कोरा कागद घेऊन एकेक शब्द त्यावर आपल्या उत्तम पेनातून माझ्यासमोर ठेवले..

जरा येई रे बाहेरी बघ आसपास

दाही दिशात दाटला आनंद उल्हास

अशा आशयाची पाच कडव्याची रचना केवळ पंधरा मिनिटात लिहून दिली.. तो  शब्दोत्सव मी पाहिला आणि चकितच झालो..त्यांच्या त्या प्रतिभेची  मला त्याक्षणी कल्पना आली.. 

बरे ती करूनही त्या  थांबल्या नाहीत मला म्हणाल्या ..सुभाष, यात तुला काही बदल हवा असेल तर सांग..ही नम्रताही अनुभवली..

खरोखर सरस्वतीच्या प्रतिभेचे दर्शन काही  यापेक्षा आगळे असेल काय..  रचनेत सोपेपण आणि तेही चित्रमय दर्शन त्यांच्या रचनेत असते ते मला  त्यातून अनुभवता आले..

सर्वात महत्वाचे म्हणजे त्यांच्या वागण्यातला आपलेपणा..आईची माया.. आणि सहजी बोलण्यातून त्या मनात कायमस्वरूपी साठून राहिल्या.

पुढेही अखेरपर्यंत हे नाते कायम राहिले.. एक उत्तम माणूस..खाण्याची उत्तम आवड आणि संवादात मोकळेपणा तेच शांताबाईंच्या वागण्यात होते..

तेच क्षण माझया मनात आजही जिवंत झाले..तो सुखद अनुभव पुन्हा झाल्याचा भास आत्ताही होत आहे..

त्यांच्या स्मृतीला  कायमचअभिवादन..

- सुभाष इनामदार, 

पुणे

subhashinamdar@gmail.com