`फायनल ड्राफ्ट ` बघितलं आणि भरुन पावले

अनेकवेळा चुकामुक होऊन …फायनली आम्ही काल गिरीश जोशींचं `फायनल ड्राफ्ट` हे नाटक बघितलंच
(न बघता मेले असते तर जोशींच्या मानगुटीवरचं भुत झाले असते!) आणि भरुन पावले.

घट्ट संहिता, कलाकारांचा अतिउत्कृष्ट सहज नैसर्गिक अभिनय , नेटकं दिग्दर्शन यांनी नटलेला हा अतिशय देखणा प्रयोग केवळ दोन कलाकारांनी आपल्या जीवावर उठावदार करुन टाकला.

बरेचदा असं होतं की बहुप्रतिक्षित/चर्चित नाटकं/सिनेमे प्रत्यक्षात आपला भ्रमनिरास करतात .पण , सुदैवाने गिरीश जोशींच्या कलाकृतींच्या बाबतीत एक रसिक प्रेक्षक म्हणुन मला कधीही निराशा आली नाही. मला वाटतंय त्यांच्यातील गुणवत्ता, सादरीकरणाचा सातत्याने Perfect व्यावसायिक प्रयत्न , कमालीची शिस्त , सच्चेपणा आणि कुठेही तडजोड न करण्याची सवय… याआणि अशा अनेक गोष्टी कारणीभुत असाव्यात .

फायनल ड्राफ्ट हे नाटक स्क्रिप्टरायटिंगचा कोर्स जॉइन केलेली एक कनफ्युज्ड विद्यार्थिनी आणि तिला यातनं बाहेर काढण्यासाठी धडपडत असलेला शिक्षक यांच्याभोवती फिरते. पण हळुहळु शिक्षकच कनफ्युजनमधे अडकत जातो . शेवटी दोघांमधे प्रचंड भांडण होतं, एकमेकांच्याबद्दलची परखड मतं तोंडावर बोलली जातात कटुपणाने आणि काही काळापुरती दोघांची अजिबात भेट होत नाही.पण या भांडणाने त्यांना आत्मपरिक्षण करताना नकळतच साक्षात्कार होतो स्वत:मधील आंतरिक प्रेरणेचा. कुठेतरी Stagnant झालेला , थोडा ‘मी’ पणाच्या गर्तेत सापडुन सहजता हरवुन बसलेला मुळात चांगला लेखक असलेला पण शिक्षकाचा बेगडी मुखवटा अडकवलेल्या या शिक्षकाला स्वत:चा शोध लागतो . त्या मुलीला देखिल स्वत:चा सुर सापडतो.

खरंतर आपल्या आयुष्यात भेटणारी अनेक Difficult माणसं/प्रसंग आपण टाळत असतो ,पण यातच तर खरं आपल्या Paradigm Change किंवा Complete Transformation चा धागा दडलेला असतो हे आपल्या लक्षात येत नाही. नाटकातली ही दोन Difficult माणसं एकमेकांचा आरसा बनुन आपआपला चेहरा बघतात व आपल्या प्रगतीपथातला खरा अडसर आपण स्वत:च आहे याची जाणिव होते आणि मग परिस्थिती किंवा आजुबाजुच्या व्यक्ति यांना दोष देण्यापेक्षा , त्याचे सतत दोष शोधत बसण्यापेक्षा, उगाचच भांडण्यापेक्षा फक्त स्वत:च्या कामावर लक्ष केंद्रित करुन नवनिर्मिती करणेच श्रेष्ठ काम आहे हे जाणवतं त्यांना (व आपल्यालादेखिल !)

नाविन्याचा ध्यास असलेल्यांना अनेकदा कळत नसतं की हे सगळं कस्तुरीमृगासारखं आहे ..असतं स्वत:जवळच पण जाणवत नाही….. एक अतिशय वैचारिक (पण कुठेही दुर्बोध/जडजंबाळ नसणारं)नाटक रंगभुमीला दिल्याबद्दल

Hats Off to you Girish Joshi & Mukta Barve

-नीता दिनेश प्रभू



Smita Thorat -खरंतर आपल्या आयुष्यात भेटणारी अनेक Difficult माणसं/प्रसंग आपण टाळत असतो..पण यातच तर खरं आपल्या Paradigm Change किंवा Complete Transformation चा धागा दडलेला असतो हे आपल्या लक्षात येत नाही.. वा.. नीता.. अगदी नेमकं बोललीस तू.. क्या बात है! मी पाहिलंय आणि अनुभवलंय 'फायनल ड्राफ्ट'.. अत्यंत प्रगल्भ.. सुबक प्रयोग.. मुक्ता आणि गिरीश.. दोघंही केवळ लाजवाब.. रंगलेली वैचारिक जुगलबंदीच.. सुंदर..

Ravi Lakhe- मी खूप पुर्वीच ते पाहीले आहे. मराठीतले ते एक मोठे नाटक आहे. educating Rita, The lesson..ह्या नाटकाचा फॊर्म असाच आहे.

आस्था प्रमिला सुरेश- ys vry true thk for sharing on fb

Yogesh Raut -First of all I congratulate you for this note. Very well written. Now if the drama is so good then this is my next target. You can start writing in news paper.

Sai Tambe ‎Neeta Dinesh Prabhu- kharach khup sundar natak aahe v abhinay pan laajabaab

Neeta Dinesh Prabhu- ‎Yogesh Raut, Thanks for the compliment & surely I'll work out on your suggestion. अजुन एका गोष्टीसाठी खुप बरं वाटलं की माझी नोट वाचुन तुला आता नाटकं बघायची इच्छा झाली आहे. ..आणि चांगली अभिरुची जाणुन-बुजुन रुजवावी लागते हे खरंय नं...

Jitendra A Dasharathi- Neeta, khup chan lihilayas. Abhinandan!



Neeta Dinesh Prabhu ‎Kavita Mahajan, तुमचे Like मिळालं...धन्य वाटलं ...मनापासुन. B'se I respect you so much.
3 hours ago · Like
Kavita Mahajan ‎- जे चांगलं आहे त्याला दाद दिलीच पाहिजे, जी तुम्ही दिलीत आणि ती मला आवडल्याचं मीही सांगितलं. इतकंच.