आसरा शोधताना

मनाची अवस्था विचित्र होती
उभे होते सारे पण हात रितेच होते
कवाडं सारी बंद वाटत होती
अंधारून आल्यासारखं झालं
मिळेल त्या कोप-यात मिटून पडावसं वाटलं....

 नवी स्वप्ने पहाण्याचं धाडस होईना
मनही बिथरून विश्वास हरवून बसलं
कोडंवाड्यातल्या जनावरासारखा
सुटकेचा किरण शोधत राहिलो
 कुणास ठाऊक बपर्वा बनलो

 झालं ते पान मिटवून टाकलं.
नवं कोरं सारं असावं तसं..
अचानक क्षण हाती आला
कोप-यात किरण उमटले
शरीराचं सोनं झालं
आकाशातला कोळोख मिटून गेला
लख्ख प्रकाश दिसू लागला
बदल माझ्यात की मी बदललो
उमजेनासे झालं ..


स्थिरतेला पहिला कंदील मिळाला
किरणांना पंख फुटले
आयुष्य आनंदून गेले..



-subhash inamdar, Pune
subhashinamdar@gmail.com
9552596276